- wygięty
- wygięty {{/stl_13}}{{stl_8}}przym. Ia, wygiętyęci {{/stl_8}}{{stl_7}}'łukowaty, półkoliście wykrzywiony': {{/stl_7}}{{stl_10}}Wygięte nogi. Wygięte rogi barana. {{/stl_10}}
Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.
wygięty
Look at other dictionaries:
sagowiec wygięty — paprastasis cikas statusas T sritis vardynas apibrėžtis Cikinių šeimos dekoratyvinis, krakmolinis, maistinis, vaistinis augalas (Cycas revoluta), paplitęs rytų Azijoje (Japonijoje). atitikmenys: lot. Cycas revoluta angl. sago cycas; sago palm;… … Lithuanian dictionary (lietuvių žodynas)
łukowaty — «wygięty w kształcie łuku, mający kształt łuku, podobny do łuku» Łukowate drzwi. Łukowate arkady … Słownik języka polskiego
pałąk — m III, D. a, N. pałąkkiem; lm M. i 1. «wygięty pręt metalowy, drewniany itp. czasem służący jako uchwyt; kabłąk» Kobiałka z pałąkiem. ◊ Zgiąć się w pałąk; zgięty, wygięty w pałąk «pochylić się nisko, zgarbić się; skulić się; wygięty w kształt… … Słownik języka polskiego
dudek — m III, DB. dudekdka, N. dudekdkiem; lm M. dudekdki 1. lm B.=M. «Upupa epops, ptak z rzędu kraskowatych, mający długi, łukowato wygięty dziób, upierzenie pomarańczowo czarno białe, na głowie rozkładany czub z piór; w Polsce objęty ochroną… … Słownik języka polskiego
esica — ż II, DCMs. esicacy; lm D. esicaic anat. «u człowieka i małp człekokształtnych: esowato wygięty końcowy odcinek okrężnicy (najdłuższej części jelita grubego) przechodzący w odbytnicę» … Słownik języka polskiego
grzałka — ż III, CMs. grzałkałce; lm D. grzałkałek «przyrząd elektryczny służący do grzania cieczy, zwłaszcza wody, którego elementem grzejnym jest wygięty w spiralę metalowy pręt» … Słownik języka polskiego
haczykowato — przysłów. od haczykowaty Pręt wygięty haczykowato … Słownik języka polskiego
kabłąk — m III, D. a, N. kabłąkkiem; lm M. i 1. «zakrzywienie, wygięcie w łuk, w półkole; przedmiot zakrzywiony, wygięty w łuk; pałąk» Plecy zgięte w kabłąk. Zgiąć się, wygiąć się w kabłąk. 2. techn. «element konstrukcyjny zwykle w kształcie pręta… … Słownik języka polskiego
kamerton — m IV, D. u, Ms. kamertonnie; lm M. y 1. muz. «dźwięk wzorcowy o ściśle ustalonej wysokości, według którego stroi się instrumenty muzyczne» 2. muz. «przyrząd wydający wzorcową wysokość dźwięku strojowego, zwykle widełki strojowe, pręt stalowy… … Słownik języka polskiego
klamra — ż IV, CMs. klamramrze; lm D. klamramer 1. «zapięcie, często ozdobne, u pasa, butów, ubrania, także przy okładkach albumów i starych ksiąg» Metalowa, srebrna klamra. Klamra u paska. Spiąć klamrą. Zapiąć na klamrę. 2. zwykle w lm «nawias kwadratowy … Słownik języka polskiego
